از دست رفتن زودهنگام دندان و عدم توجه به عواقب ناشی از آن مشکلاتی را حین جایگذاری ناحیه بی دندانی با ایمپلنت ایجاد می کند که باعث تاثیر متقابل ایمپلنت روی دندانهای مجاور خود می‌شود که اغلب به دلیل زاویه نامناسب قراردهی ایمپلنت است که باعث آسیب به ساختارهای مجاور خود مانند دندان، سینوس ماگزیلاری و یا عصب آلوئولار تحتانی می شود. ممکن است علائمی مانند حساسیت دندان مجاور به دق، لقی و یا نکروز عصب دندان مشاهده شود.
در صورتیکه ایمپلنت خیلی نزدیک به دندان طبیعی مجاور گذاشته شود می بایست دندان و ایمپلنت را با انجام رادیوگرافی های دوره ای به دقت زیر نظر داشت تا اگر هر کدام از علائم ذکر شده بروز کرد اقدام لازم در زمان مناسب صورت گیرد تا اسئواینتگریشن ایمپلنت به خطر نیفتد. اگر سمان سطح ریشه دندان طبیعی آسیب ندیده باشد علائم دندانی مشاهده نخواهد شد.
حرکت دندانهای خلفی و عوارض ناشی از آن
ایمپلنت با استخوان فک جوش خورده و در طول زندگی حرکتی ندارد، در حالیکه دندان های خلفی در طول زندگی تمایل به حرکت به سمت جلوی قوس فکی (mesial migration) دارند. بنابراین به مرور زمان ممکن است تماس بین روکش ایمپلنت و با دندان جلو باز شود که این امر سبب شروع گیر غذایی در آن ناحیه شده و به دنبال آن پوسیدگی دندانی و تحلیل استخوان بین دندانی رخ می دهد.
همچنین وجود هرگونه عفونت در لثه یا دندانهای مجاور قبل از جایگذاری ایمپلنت باید درمان شده چراکه ضایعات عفونی فعال انتهای ریشه ی دندانهای مجاور در بلند مدت تاثیرات نامطلوب روی اسئواینتگریشن ایمپلنت خواهد داشت.
رعایت بهداشت روزانه
رعایت بهداشت روزانه منظم اطراف ایمپلنت ها ی دندانی به همان اندازه دندان های طبیعی اهمیت دارد، چراکه ترکیب میکروبی موجود در دندان های طبیعی، اطراف ایمپلنت ها نیز مشاهده می شود و به علت ساختار ضعیف تر بافت نرمِ اطراف ایمپلنت ها ممکن است تخریب بیشتری در آنها صورت گیرد. نکته مهم دیگر در افرادی که برخی دندانها را از دست داده اند و نیازمند درمان ایمپلنت هستند کاهش فاصله بین دندان های دو فک و نیز فاصله دندانهای عقب و جلوی ناحیه بی دندانی است.
با کشیدن یک دندان و عدم جایگزینی آن در زمان مناسب و خالی ماندن فضای آن دندان های دو سمت این ناحیه تمایل به حرکت و کج شدن به سمت ناحیه بی دندانی را دارند که این اتفاق موجب بروز مشکلاتی می شود که برخی از آنها عبارتند از: فضای دندان کشیده شده کاهش می یابد، دندان کج شده ی عقبی با زاویه نامناسبی که پیدا می کند ضربات محکم تری به دندان های مقابل خود زده و حتی می تواند باعث گیر غذایی در بین دندان های بالا شود، دندان فک مقابل شروع به رویش به سمت ناحیه بی دندانی می کند و فضای بین دو فک کاهش می یابد. در نتیجه ی بروز این مشکلات درمان این نواحی با چالش های بزرگی مواجه می شود که اهمییت جایگزینی به موقع دندان های کشیده شده یا در حال کشیده شدن را نشان می دهد.
