ایمپلنت دندانی در کودکان و نوجوانان

بدون دیدگاه
ایمپلنت دندانی در کودکان و نوجوانان

ایمپلنت دندانی یک درمان موفق در درازمدت است و استفاده از آن در افرادی که هیچ دندانی ندارند بسیار گسترش یافته است. در بیماران کم سن تر که ممکن است به صورت مادرزادی غیبت برخی از دندانها را داشته باشند و یا اینکه به دلیل بیماری هایی مانند آنودونشیا (بی دندانی)، آژنزی (عدم شکل گیری دندان در دوران جنینی)، شکاف استخوان کام (عدم رویش دندان در محل شکاف)، اکتودرمال دیسپلازی (بیماری ژنتیکی که نقایصی در مو، ناخن،غدد عرق و دندانها ایجاد می کند) و غیره دچار مشکل غیبت دندانی بوده و نیاز به جایگزینی آن دارند.

به دلیل تغییرات متعددی که حین رشد استخوانی و دندانی در دندانهای نوجوانان (رده سنی بین ۱۰-۱۹ سال) رخ می دهد، در مورد کاشت ایمپلنت در این سنین اختلاف نظر وجود دارد و برخی استفاده از ایمپلنت دندانی در کودکان و نوجوانان ممنوع دانسته و آن را به بعد از پایان سن رشد موکول می کنند. علت مخالفت این پژوهشگران این است که ایمپلنت به استخوان فک جوش خورده و امکان حرکت آن در استخوان آلوئول وجود ندارد. لذا در سنین نوجوانی رشد استخوان فکی و دندانهای در حال رویش ادامه پیدا کرده در حالیکه ایمپلنت و استخوان اطراف آن رشد نکرده و پایین تر از دندانهای مجاور قرار گرفته و می تواند مشکلات متعددی را ایجاد کند.

توصیه محققان

در طول دوره رشد، ایمپلنت ها در ناحیه ی خلفی هر دو فک (عقب تر از دندان نیش به دلیل ادامه رشد استخوان) کاشته نشود. در قسمت قدامی فک بالا به دلیل ادامه رشد کام و افزایش عرض آن، در صورت قراردهی ایمپلنت قبل از پایان سن رشد با ادامه رشد عرضی فاصله ایمپلنت ها از هم بیشتر شده و مشکلات بیومکانیکی و زیبایی ایجاد می کند. در قدام فک پایین کمترین تغییرات ناشی از رشد استخوانی را خواهیم داشت، بنابراین ایمپلنت هایی که در قدام فک پایین کاشته می شوند قابل پیش بینی هستند.

ایمپلنت دندانی در کودکان و نوجوانان

روش های مختلفی برای بررسی اتمام رشد استخوان ها وجود دارد. سن شناسنامه ای به تنهایی معیار مناسبی نیست. بهترین روش تعیین سن رشدی، مقایسه ی رادیوگرافی های متوالی از مچ دست با اطلس استاندارد رشد استخوان است که می تواند وضعیت رشد اسکلتی را با دقت بالا بررسی کرد.

اگر ایمپلنت ها در دوره رشد فعال نوجوان کاشته شود ممکن است جابجا شد، در جای نادرستی (در عمق استخوان) قرار گیرد. لذا ایمپلنت هایی که در دختران بعد از سن ۱۵ سالگی و در پسران بعد از ۱۸ سالگی کاشته می شود بیشتر قابل پیش بینی است.

نوشته‌های پیشین
روز علم
نوشته‌ی بعدی
گستردگی استفاده از لیزر در دندانپزشکی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این زمینه را پر کنید
این زمینه را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

فهرست