نوعی درمان جایگزین دندانهای از دست رفته است که در آن دو ایمپلنت در دو سمت ناحیه بی دندانی گذاشته شده و دندان سوم که در وسط قرار دارد و پونتیک نامیده می شود به دو ایمپلنت مجاورش متصل یا اصطلاحا بریج می شود.

البته ایده آل این است که به ازای هر دندان از دست رفته یک ایمپلنت قرار گیرد ولی در برخی موارد مانند استخوان کم در ناحیه، کاهش هزینه درمان، اجتناب از درمانهای پیچیده تر، شرایط پزشکی بیمار و … می توان از این روش استفاده کرد. لازم به ذکر است، برخی از دندانهای فکین مانند دندان نیش و دندان آسیاب بزرگ اول را به دلیل تحمل نیروهای شدید جویدن و نیروهای مورب نمی توان پونتیک کرد.