درمان دندانهای ضربه خورده

ضربه به صورت علاوه بر سایر آسیب های احتمالی می تواند منجر به جابجایی، شکستن یا از دست رفتن دندان ها شود که تاثیرات منفی روی عملکرد و زیبایی داشته و نیز اثرات مخرب روانی روی کودکان به جا می گذارد.

درصورتیکه عموم مردم در مورد اقدامات اورژانسی بعد از ضربه آگاهی داشته باشند، جراحات و ضربات دندانی می تواند درمان مطلوبی داشته باشد، این حوادث اغلب در کودکان زیر ۹ سال رخ میدهد. برای اینکه بتوانیم وسعت جراحت را به درستی تخمین بزنیم و جراحات وارده به دندان ها و ساختار پیرامون آن را تشخیص دهیم باید معاینات پزشکی، دندانپزشکی، رادیوگرافیک و تست های لمس، دق، حساسیت و لقی دندان را انجام دهیم.

در صورت ضربه خوردن دندان های شیری نگرانی اصلی ما سالم ماندن دندان دایمی زیرین آن است. اگر جا به جایی دندان شیری به سمت دندان دایمی باشد، باید دندان شیری را خارج کرد، چرا که می تواند باعث بروز نقایص و مشکلات تکاملی در دندان دایمی زیرین شود.

در صورت ضربه خوردن دندان دایمی نگرانی اصلی حفظ حیات عصب دندان است و درصورتیکه دندان در حال رشد است مهم است که بتواند پس از ضربه نیز به رشد خود ادامه داده و تکامل یابد.

صدماتی که می تواند در اثر تروما(ضربه) به دندان وارد شود، درمان آنها به طور خلاصه به شرح زیر است:

  • ترک دندان (Infraction): اغلب درمانی نیاز ندارد.
  • شکستگی ناکامل تاج (بدون باز شدن عصب): جهت حفظ حیات دندان و زیبایی و فانکشن دندان را بازسازی می کنیم.
  • شکستگی کامل تاج (باز شدن عصب): درمان های اختصاصی عصب بر اساس میزان درگیری پالپ دندان قابل انجام است. این درمان توسط متخصص کودکان انجام می گیرد و فرد باید به صورت دوره ای مراجعه منظم داشته باشد.
  • شکستگی تاج و ریشه: باید قسمت تاجی دندان فیکس شود. بسته به محل شکستگی و میزان لقی دندان ممکن است قسمت بالایی تاج دندان را خارج کرده و یا درمانهای عصب را برای آن انجام دهیم.
  • شکستگی ریشه: قسمت تاجی ناحیه شکستگی را در محل صحیح خود فیکس کرده و زمان لازم برای برقراری ارتباط عروقی و عصبی می دهیم.
  • کوفتگی (Concussion): عدم فشار به دندان جهت بهبود درد و حفظ حیات پالپ دندان
  • لقی دندان بدون جابجایی (Subluxation): دندان را به مدت ۲ هفته فیکس می کنیم و تحت فشار قرار نمی دهیم.
  • جابجایی دندان (Lateral Luxation): با فشار آهسته انگشت دندان را در جای صحیح خود قرار داده و سپس برای ۲- ۴ هفته دندان را فیکس می کنیم.
  • خارج شدن اندک دندان از حفره خود (Extrusion): قرار دادن دندان درجای خود و فیکس کردن دندان به مدت ۲ هفته.
  • داخل تر رفتن دندان در حفره (Intrusion): دندان فرو رفته را به شیوه جراحی یا ارتودنسی اندکی خارج کرده تا در محل اصلی خود قرار گیرد و به مدت ۴ هفته فیکس شود.
  • خارج شدن کامل دندان (Avulsion): دندان دایمی هر چه سریعتر باید در جای خود قرار گیرد و به مدت ۲ هفته فیکس شود. دندان شیری خارج شده را به دلیل احتمالا آسیب به دندان دایمی نهفته زیرین به هیچ عنوان درجای خود قرار نمی دهیم. همچنین اگر کودک در سن رویش دندانی باشد به دلیل احتمال انکیلوز دندان و توقف رشد الوئول یا شرایط پزشکی نامناسب فرد و یا اگر دندان در جای خود قرار نگیرد، مجاز به گذاشتن دندان درجای خود نیستیم.

توجه: در تمام درمانهای دندان های ضربه دیده که در بالا ذکر شد، چند نکته حائز اهمیت است.

  • مراجعه هر چه سریعتر بعد از ضربه به دندانپزشک
  • اگر قطعه دندان شکسته شده در محیط ضربه پیدا شد، آن را برداشته و همراه خود داشته باشد.
  • بهتر است که قطعه شکسته شده را در مایعی مانند شیر یا سرم فیزیولوژیک قرار دهید.
  • مراجعات دوره ای منظم جهت بررسی حیات پالپ دندان و درمان زودرس در صورت بروز مشکل جدید ضروری است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این زمینه را پر کنید
این زمینه را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

فهرست