دندانپزشک متخصص کودکان از دوران جنینی تا اواسط دهه دوم زندگی مسوول برقراری سلامت دهان و دندان کودک است. کودکان در سنین حدود ۶ ماهگی شروع به رویش دندانهای شیری می کنند و اغلب تا ۳ سالگی رویش بیست دندان شیری کامل می شود. از سن حدود ۶-۷ سالگی ریزش دندانهای شیری و رویش دندانهای دایمی شروع می شود و تا حدود ۱۲-۱۳ سالگی به طول می انجامد. البته این نکته یادآوری می شود که سن رویش دندانی در هر کودک منحصربه فرد است و ممکن است بین کودکان مختلف تفاوت زمانی وجود داشته باشد که طبیعی است. از سنین ۶-۷ تا ۱۲-۱۳ سالگی که هم دندانهای شیری و هم دندانهای دایمی در دهان کودک وجود دارد را دوره دندانی مختلط ( mixed dentition) می نامند.

مشکلاتی مانند پوسیدگی دندانی، التهاب لثه، جرم و پلاک و غیره در دندانهای شیری نیز همانند دندانهای دایمی رخ می دهد. رژیم غذایی کودک و نحوه رعایت بهداشت در بروز این مشکلات بسیار موثر است. به عنوان مثال نوعی پوسیدگی متعدد و وسیع (Rampant Caries)  در دندانهای خردسالانی که ساعات طولانی شیشه شیر یا سینه ی مادر در دهانشان باقی می ماند، رخ می دهد.

دندانهای شیری ترتیب رویشی و افتادن مشخصی دارند و هر کدام در سن معینی رخ می دهد. همچنین رویش هر کدام از دندانهای دایمی نیز در سن خاصی رخ می دهد، لذا کشیدن دندان شیری زودتر از موعد با این تفکر که دندان اصلی نبوده و سرانجام می افتد باور غلطی است که می تواند با تداخل در روند رویشی دندانهای دایمی مشکلاتی از قبیل عدم رویش دندان دایمی زیرین، رویش نابجای دندان دایمی، کمبود فضای قوس برای قرارگیری تمام دندانهای دایمی و غیره ایجاد کند که برطرف کردن آن مستلزم درمان های پیچیده با صرف زمان و هزینه گزاف است.

درمانهای دندانی همانطور که در بزرگسالان انجام می شود در کودکان نیز قابل انجام است ولی به علت تفاوت های اناتومیک دندانهای شیری و دایمی، مرحله تکاملی دندانهای دایمی و میزان تحمل بافت های دهانی کودک، درمانهای خاص و منحصربه فردی برای کودکان وجود دارد. از جمله درمانهای دندانپزشکی کودکان شامل:

ـ پالپوتومی ( درمان ریشه تاج دندانهای شیری و در برخی موارد دندانهای دایمی)

ـ ساخت فضانگه دار در صورت از دست رفتن زودهنگام دندانهای شیری

ـ روکش های استیل زنگ نزن (SSC) برای دندانهای شیری درمان ریشه شده

ـ شکستن عادات ناهنجار کودک مانند مکیدن انگشت

نکته حائز اهمیت در درمان های کودکان ، کنترل رفتار آنهاست که یکی از مباحث مهم در دندانپزشکی کودکان است.روش هایی مثل ایجاد محدودیت حرکتی برای کودک، بالا بردن صدا توسط درمانگر، عدم حضور والدین در محل درمان و غیره از جمله روش های کنترل رفتار کودک بویژه در سنین پایین تر است.در مواردی که همکاری کودک ضعیف بوده و بدون کمک قادر به نشستن در صندلی دندانپزشکی نیست، روشهایی مثل آرامبخشی هوشیارانه یا بیهوشی عمومی کمک کننده می باشد.